Niemcom nie udało się stworzyć sprawnie funkcjonującego społeczeństwa multikulti, wina leży zarówno po stronie państwa i jego instytucji, jak i napływających obcokrajowców i ich oporów przed przyjęciem postawy "uprzejmego gościa". Gastarbeiterzy, którzy napływali licznie za pracą w latach 60 XX wieku rozpoczęli cały proces, w którym na początku panowała gra o sumie dodatniej, bo obie strony odnosiły korzyści. Wszystko zepsuło się wraz ze "ściąganiem" całych rodzin i innych pobratymców, którzy nie za bardzo chcieli się asymilować i rozpoczęli tworzenie gett. Miejscowi akceptowali to do pewnego stopnia.
Lewacy, a później islamiści
To zabawne, że większość konwertytów to byli lewacy (działacze/bojówkarze), którzy stali się piewcami Islamu. W przypadku naszego sąsiada, wskazuje to na pewną tranzycję z lewicowych bojówek RAF przez neonazistowskie bojówki ugrupowań jakich jak Narodowodemokratyczna Partia Niemiec, aż po salafitów chcących wprowadzić szariat w państwach, które zasiedlają. W Polsce nie ma żadnego podłoża (historyczne, prawne, obyczajowe) dla rozwoju Islamu na taką skalę w państwach, które mają problem z fanatykami.
Salafici stanowią wypaczenie Islamu, a szariat to wypaczenie (dyskryminacyjne) prawno-politycznego funkcjonowania państwa lub jego obszaru. Jako obserwator zewnętrzny widzę, że oba te pojęcia nacechowane są nietolerancją i brakiem poszanowania innych. Co do Islamu, tak samo, jak w przypadku wszystkich innych religii abrahamicznych, mam swoje zdanie - demokratyczna i konstytucyjna wolność wiary i wyznania jest ok, bo jeżeli ktoś chce mieć boga, bogów i wszystkie ich historie gdzieś to, jego sprawa, jak z kolei chcesz wierzyć, w porządku, ale wara od przymusu i przejmowania kontroli nad pierwszą grupą (czyli tymi, którzy mają to gdzieś).
W przypadku drapieżnych reprezentantów innych narodów, religii czy ras, za pewnik trzeba przyjąć, że gospodarza demokratycznego i wolnego państwa trzeba szanować, z kolei gospodarz ma za zadanie obronę interesów swoich obywateli, jak i również zapewnienie odpowiednich warunków dla gości. Obowiązki i przywileje przy odpowiednim sterowaniu procesem płyną dla obu stron.
Islam w swojej normalnej postaci zabrania tego samego co inne religie oraz prawo miejscowe odwołując się do moralności. Nie ma w nim miejsca dla prostytucji, pijaństwa, narkotyków oraz pornografii. Zauważ drogi czytelniku, że te płaszczyzny w ogromnej większości państw także nie są społecznie i prawnie dopuszczane.
Dlaczego zatem boimy się Islamu?
Odpowiedzi jest kilka, jedną z nich na pewno będzie patrzenie na tą religię przez pryzmat fanatyków. Po drugie, obawiamy się utraty swojej kultury oraz wartości - te cechy szczególnie widoczne w krajach, gdzie islamiści są wieloletnimi gośćmi a czasami pełnoprawnymi obywatelami (USA, UK, Niemcy). W mojej optyce Islam ma dobre i złe strony, dobre to uczciwość i wspólnotowość w ramach grupy i nie spożywanie czerwonego mięsa, złe - zerojedynkowe podejście do człowieka (islamista/nieislamista/niewierny), fanatyzm, ograniczenia nie wpisujące się w rzeczywistość Zachodu (zakaz palenia, hazardu, odsłaniania kobiecych wdzięków itd..), rytualny ubój i wąska perspektywa pojmowania rzeczywistości.
Zamiast hejtować próbuję zrozumieć, jednak nawet mi, jako osobie sprzeciwiającej się wkraczaniu religii w sferę intymną człowieka, zapala się alarm, kiedy słyszę o tym, co dzieje się u naszych sąsiadów. Potrzeba na pewno większej ilości rozmów i zrozumienia i o wiele mniej emocji. Czy się uda, nie wiem.
Zainspirowany do refleksji artykułem "Polacy, niesiemy wam szariat" Bartosza T. Wileńskiego http://wyborcza.pl/duzyformat/1,141586,16993204,Polacy__niesiemy_wam_szariat.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz