Powroty są ciężkie, to niezaprzeczalna prawda. Kiedyś, gdy
byłem dzieckiem, powrót z kolonii i szara rzeczywistość związana z rozpoczęciem
kolejnego roku szkolnego napawała mnie strachem. Teraz z perspektywy lat
chciałbym powrócić do szkoły i bez troski o wiele spraw zdobywać wiedzę. Powrót
do Ciebie drogi czytelniku jest „ciężki inaczej”, choć gwarantuje, że żadne z
moich słów nie jest z przymusu. Nie było mnie już jakiś czas i nie mam pewności,
że szybko powrócę z kolejnym postem, ale pożyjemy, zobaczymy.
 |
"Ignorance is bliss."
źródło: "The Matrix" |
Na naszym poletku krajowym sprawy już dawno wyrwały się spod
kontroli, System Jarosława żyje i ma się dobrze, ale to wyrok odwleczony w
czasie. Niebawem wszyscy przekonamy się, co to znaczy, że „z pustego to i
Salomon nie naleje” i jak łatwo można rozklekotać gospodarkę populizmem. Może
gdybyśmy nie słuchali radia, nie oglądali telewizji czy nie sprawdzali portali internetowych
czulibyśmy się spokojniejsi? Wtedy, jak Cypher z filmu „Matrix” można by powtarzać
„niewiedza to rozkosz” lub, jak kiedyś w Pruszkowie, „kto mniej wie
dłużej żyje”. To by było jednak troszkę za proste, bo świat pędzi do przodu a
my razem z nim, bez względu na to czy nam się to podoba, czy nie i warto mieć
chociaż ogólne pojęcie.
 |
| Peace? źródło: jdrachel.com |
Kolega zapytał się mnie, czy kiedyś będzie pokój. Odpowiedziałem, że tak, ale tylko wtedy, gdy trzy osoby w tym samym czasie
spojrzą sobie w oczy. Poziom obecnego okrucieństwa i niedyskryminowania ofiar
wśród terrorystów oraz szaleńców, którzy nasączeni są nienawiścią (a może
strachem przed zmianami?) przeraziłby zapewne nawet historycznych zbrodniarzy.
Wyobraźmy sobie Kaligulę, Hitlera i Pol Pota, którzy z odmętów Otchłani patrzą
na ziemię i mówią między sobą „Nieźle im idzie! Że też sam na to nie wpadłem -
niezła broń ta religia.” My jednak, bierni odbiorcy w Nibylandii narodowego
populizmu, jesteśmy (pozornie) bezpieczni. Nawet jeżeli, na Ukrainie kilkaset
kilometrów od nas trwa wojna, nawet jeżeli na bliższym Zachodzie ludzie
strzelają do siebie i wysadzają się w imię Boga, nawet jeżeli w tak wielu
państwach, które jest coraz ciężej zlokalizować, codziennie, w każdej godzinie
nikną historię osób, które mogłyby jeszcze coś zrobić, coś osiągnąć. Ale dlaczego
napisałem „pozornie”? Ponieważ, społeczeństwo kształtuje elity, a elity kształtują
system, z kolei system daje możliwość funkcjonowania dla społeczeństwa. W mojej
ocenie każdy z elementów nie działa obecnie tak jak powinien i może doprowadzić
do wykolejenia.
Historia się nie
kończy (Francis Fukuyama nie miał racji), a tym co się nie mylił był Huntington
i jego wizja w „Zderzeniu Cywilizacji”. Odradzają się podziały, egoizm i brak
zrozumienia (jest prostszy, stąd większa jego popularność), każdy gra na własny
interes. Dodatkowo, potrzeba nam teraz bohaterów jak jeszcze nigdy wcześniej.
 |
"Eye on the TV 'cause tragedy thrills me"
|
My jednak, jesteśmy władcami pilotów i możemy decydować, że
nie chcemy patrzeć jak to jest źle w jakimś państwie lub jak nasza rzeczywistość
pogrąża się obłędzie. Klik, wielkie wędrówki flamingów, klik, Okrasa przyrządza
filet z dorsza w jakimś pięknym kraju, klik prawie prawdziwe historie
zwaśnionych rodzin na TVN, klik po angielsku mówią, że w Kabulu coś wybuchło,
klik, jakaś bajka, za której fabułą nie mogę nadążyć. Zmiana obiektu skupienia
uwagi jest taka prosta, jeżeli wszystko nie dzieje się bezpośrednio.
I przyzwyczajamy się powolutku do tego, że widzimy
nienawiść, przemoc, strach, pogardę – bo łatwo jest chłonąć w czasach
cyfryzacji i wyrobić sobie zdanie podpinając się pod tłum, który ma wyraźne
hasła. Niektóre media elektroniczne oraz te główne, „narodowe”, dają pole do
popisu dla wszystkich, którzy chcieliby pokazać problem tylko z jednej strony,
najlepiej w taki sposób, który został zatwierdzony z góry, przesiąknięty
opiniami i emocjami. To dość wygodne, bo po co skłaniać ludzi do refleksji? To
może przecież doprowadzić do destabilizacji i spadków w jakichś słupkach,
utraty lajków i zwolenników, a tego niemianowany wódz Przenajświętszej
Rzeczypospolitej i przychylne mu pismaki przecież by nie chcieli.
Nie ma się co jednak załamywać. Powroty mogą być dobre,
napawają czasami optymizmem i pokazują, że się da coś kontynuować. Sam powracam
do wielu rzeczy (ostatnio do biegania na przykład) i zaskakuję się, że jeszcze
potrafię. Może wróci do nas normalność i zamiast przyzwyczajać się do złych
rzeczy zaskoczymy się sami i zobaczymy, że może być jeszcze inaczej. Na razie
wśród władców pilotów czekamy ukryty na lepszy moment – chwilę powrotu.
 |
| www.rosenblumtv.com |
